Adhemars overpeinzingen, beslommeringen, ideeën, fascinaties, anekdotes, opinies en krabbeltjes
Na mijn post van gisteren volgde een kleine discussie. Na er een nachtje over te hebben geslapen ga ik er nogmaals op in. De centrale vraag is of het een “redelijke verwachting” is dat de eigenaar van een onbeveiligde draadloos netwerk het gebruik ervan toelaat. Deze bedenkingen maak ik naar aanleiding van een kort artikeltje op De Standaard Online.[1]
Na een nachtje slapen heb ik er al wat meer over nagedacht. Deze keer ga ik Wi-Fi en ROT-13 niet op één hoopje gooien, maar begin ik waar ik had moeten beginnen.
Voor zover ik terug kan vinden, zijn dit de relevante bepalingen:
Titel IXbis. — Misdrijven tegen de vertrouwelijkheid, integriteit en beschikbaarheid van informaticasystemen en van de gegevens die door middel daarvan worden opgeslagen, verwerkt of overgedragen.
Art. 550bis. § 1. Hij die, terwijl hij weet dat hij daar toe niet gerechtigd is, zich toegang verschaft tot een informaticasysteem of zich daarin handhaaft, wordt gestraft met gevangenisstraf van drie maanden tot een jaar en met geldboete van zesentwintig frank tot vijfentwintig duizend frank of met een van die straffen alleen.
Wanneer het misdrijf, bedoeld in het eerste lid, gepleegd wordt met bedrieglijk opzet, bedraagt de gevangenisstraf zes maanden tot twee jaar.
§ 2. Hij die, met bedrieglijk opzet of met het oogmerk om te schaden, zijn toegangsbevoegdheid tot een informaticasysteem overschrijdt, wordt gestraft met gevangenisstraf van zes maanden tot twee jaar en met geldboete van zesentwintig frank tot vijfentwintigduizend frank of met een van die straffen alleen.
→ Strafwetboek sinds de wet inzake informaticacriminaliteit[2]
Het artikeltje is nogal aan de korte kant, en een groot aantal relevante gegevens staan er niet in vermeld. Ik probeer systematisch de mogelijkheden te overlopen.
Éen. — Het artikeltje vermelt letterlijk dat het “niet duidelijk” is of het draadloos netwerk van de bewoner beveiligd was. Indien het netwerk beveiligd was, is de situatie duidelijk: artikel 550bis, paragraaf 1 is overtreden.
Laten we ervan uitgaan dat het netwerk niet beveiligd was.
Twee. — We weten niet of op één of andere manier kenbaar gemaakt wordt dat meesurfen niet gewenst is, bevoorbeeld door de opmerking “verboden toegang” in de netwerknaam. IT-jurist Arnoud Engelfriet weet te zeggen dat in zo’n geval het gebruik van andermans draadloos netwerk strafbaar is.[3] Hij spreekt natuurlijk in de eerste plaats over de Nederlandse jurisdictie, maar in België lijkt artikel 550bis, paragraaf 1 hetzelfde te zeggen.
Laten we ervan uitgaan dat dit niet het geval was.
Drie. — We weten niet of de acties die de jongeman op het netwerk deed, met bedrieglijk opzet uitgevoerd werden. Indien dat zo is, is de situatie duidelijk: artikel 550bis, paragraaf 2 is overtreden.
Laten we ervan uitgaan dat dit niet zo is.
Vier. — We weten niet of de jongeman op het netwerk handelingen stelde met het oogmerk schade toe te brengen. Indien dat zo is, is de situatie duidelijk: artikel 550bis, paragraaf 2 is overtreden.
Laten we ervan uitgaan dat dit niet zo is.
Vijf. — We weten niet of de jongeman “gewoon” surfte en mails checkte, of dat hij tientallen gigabytes aan het up- en downloaden was. Joris reageerde dat je (met een beetje wil) overdreven load op het netwerk als “schadelijk” kan bestempelen.
Laten we ervan uitgaan dat de jongeman aan beperkte debieten internette.
Wat dan? Hoe moeten we dan de wet interpreteren?
Onwillekeurig zoeken we dan parallellen met de wereld die we wel gewoon zijn. Helaas zijn er verschillende analogieën mogelijk:
Naar mijn gevoel is de analogie met de website de meest passende. De overeenkomsten zijn alleszins groot:
Zo zou het moeten zijn, daar blijf ik bij. Blijkbaar ben ik niet de enige die er zo over denkt.[5] Dat betekent natuurlijk niet dat het zo is.
Argumenten die zouden kunnen verklaren waarom de analogie met het huis hier toepasselijker zou zijn dan de analogie met de website, blijven welkom.
Een ander argument dat Killian aanhaalde, is dat beveiliging van een draadloze router niet evident is.
Is het dan niet in de eerste plaats de taak van de routerfabrikanten om systemen te ontwikkelen waarbij een wachtwoord instellen een stuk makkelijker is; of beter nog: waarbij er standaard een wachtwoord ingesteld is (en liefst bij ieder gefabriceerd toestel een ander)? Op die manier is het wachtwoord weghalen met grotere zekerheid een bewuste en zo bedoelde handeling.
IANAL! Mijn gevoel en de wet volgen vaak twee verschillende logica’s.
Permalink: | http://adhemar.eu/blog/2008/04/08/nog-steeds-verboden-te-surfen/ |
Trackback uri: | http://adhemar.eu/blog/2008/04/08/nog-steeds-verboden-te-surfen/trackback/ |
Copyleft en copyright, Stijn “Adhemar” Vandamme, 2008. Sommige rechten voorbehouden.
Tenzij uitdrukkelijk anders vermeld, valt alle originele tekst, de opmaak, en alle andere content van gelijk welke vorm dat door Stijn “Adhemar” Vandamme gemaakt en op deze De toestand der dingen blog gepubliceerd is, onder de Creative Commons Naamsvermelding–Gelijk Delen versie 2.0 België licentie. Rechten op de afbeelding van de stripfiguur Adhemar rusten echter bij tekenaar Marc Sleen en Standaard uitgeverij.
Reacties en trackbacks geplaatst via het blogsysteem blijven intellectuele eigendom — wat een lelijke, misleidende term, trouwens — van de verantwoordelijke reageerder.
Door de reactie of trackback te plaatsen, geeft zo ’n reageerder Stijn “Adhemar” Vandamme echter wel eeuwigdurende toelating de reactie te publiceren. Zo gaat dat, nietwaar. Deze webpagina bestaat uit geldige xhtml 1.0 strikt; het uiterlijk heeft stijl met geldige css. De site is in overeenstemming met “No www”, klasse b. uris worden met opzet helder en extensieloos gehouden. De site is best te bekijken met uw ogen, en een browser naar keuze. Deze blog wordt bekrachtigd door WordPress, dat is een prachtig stukje software dat onder de gnu General Public License versie 2 vrijgegeven wordt. De vertaling gebeurde door WordPress Themes.