zondag 28 februari 2010, 23:59 | Ideeën | Geen reacties
Deze namiddag zong ik uit volle borst mee met de vele klassiekers op het 73e Vlaams Nationaal Zangfeest. Vlaanderens katholieke geschiedenis indachtig, valt het niet te verwonderen dat tussen het rijke repetorium aan volksliederen ook enkele liedjes met religieuze inslag te vinden zijn.
Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen (Liefde gaf u duizend namen) is zo’n liedje. Het Marialied deed mij onwillekeurig terugdenken aan wandeltochten met de klas. Ik heb namelijk middelbaar onderwijs op een katholieke school genoten; en jaarlijks trokken we op bedevaart naar Dadizele. Versta: we wandelden langs landelijke wegen van Roeselare naar Dadizele, alwaar we een mis bijwonen moesten. Traditiegetrouw was die misviering was bijzonder saai, maar toch vormde de dagtocht in z’n geheel een welgekome afwisseling tussen de reguliere schooldagen. De mis werd traditioneel afgesloten met Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen: de laatste tonen waren het signaal dat we de basiliek mochten verlaten. En dat we ons mochten uitleven in Dadipark, een (voormalige) groter-dan-gemiddelde speeltuin, of een kleinschalig pretpark, het is maar hoe je het bekijkt.
Lees meer →
woensdag 5 november 2008, 20:26 | Ideeën | 1 reactie
Humo is niet echt mijn favoriet tijdschrift. Zoveel interessante artikelen staan er niet in, en het televisieoverzicht vind ik elders wel. De schrijfselen van Cornelius Bracke en de heerlijk absurde vertelsels van Hugo Matthysen kan ik best smaken, maar wegen uiteindelijk te licht om een abonnement te overwegen.
Het nummer van gisteren heb ik mij wel aangeschaft. Gisterenavond vernam ik dat de Brusselse rechtbank van eerste aanleg in kort geding besliste dat alle examplaren uit de handel genomen moeten worden.[1] Op dat moment was het vonnis nog niet betekend (dat gebeurde pas rond 9 uur ’s avonds), waardoor ik nog op tijd een examplaar kon bemachtigen. Bedoeling was om mijn steentje bij te dragen aan het Streisand-effect en het Vrije Woord. In deze wil ik de redactie en de uitgever van harte te steunen, ook al is het dan maar met de aankoop van één exemplaar van hun boekske.
Waarover gaat de commotie? In de satirische rubriek Het Gat van de Wereld staat een fotomontage van een koppel in een seksuele pose, waarop de hoofden van politiecommissaris-generaal Fernand Koekelberg, en zijn canapé-benoemde secretaresse Sylvie Ricour gephotoshopped waren. Hierboven stond de titel “Beveiliging nog steeds zo lek als een zeef” en de ondertitel “Politiewebsite onthult nog méér gevoelige informatie”.[2] Zo werd tegelijkertijd schalks de draak gestoken met de slechte beveiliging van de politiewebsite en de controversiële zaak van de vriendinnetjesbenoemingen aan de politietop.
Lees meer →
dinsdag 24 juni 2008, 19:30 | Ideeën, Vlaanderen in Europa | 2 reacties
Hoe ik tegelijkertijd Le Soir verdedig en veroordeel.
Ik herinner me nog goed de grote openbaring toen ik voor het eerst On Liberty[4] las. Daarvóór was ik, als kind van mijn tijd, wel voorstander van vrijheid van meningsuiting, maar niet noodzakelijk fervent voorstander. Ik had, zoals John Stuart Mill het uitdrukt, de gangbare doctrine van het vrije woord geërfd, maar niet bewust aangenomen.
Mill legt uit dat de vrije meningsuiting niet alleen een recht is van diegene die zijn mening wil uiten, maar vooral van diegene die wil luisteren: als de vrije meningsuiting niet gegarandeerd is, verliest de geïnteresseerde de mogelijkheid om met alle opinies in contact te komen, om ze passioneel te horen verdedigen. In detail legt Mill uit dat in contact komen met tegengestelde meningen, noodzakelijk is om zelf de weg naar de waarheid te vinden, onafhankelijk of je reeds vooraf gelijk had, of de ander gelijk heeft, of de waarheid in het midden ligt.
If all mankind minus one, were of one opinion, and only one person were of the contrary opinion, mankind would be no more justified in silencing that one person, than he, if he had the power, would be justified in silencing mankind.
→ John Stuart Mill[4]
Lees meer →
zaterdag 5 januari 2008, 13:05 | Ideeën | Geen reacties
Quote van de dag
Radiopresentator verdedigt vurig de synthese uit de dialectiek, de gulden middenweg.
De meest efficiënte manier om ongelijk te hebben, is een forse mening formuleren.
→ Koen Fillet[1]
De uitspraak is zelf een forse mening; en, geheel in overeenstemming met zichzelf, onjuist. Af en toe zit een revolutair idee zó recht in de roos, dat geen compromis met de gevestigde opinie het nog kan verbeteren.
Lees meer →
